Π.Α.: Στις 20 Φεβρουαρίου του 1966 κυκλοφορεί ο ΤΡΟΠΟΣ. Έγινε μεγάλη επιτυχία στη Θεσσαλονίκη κι ο Σωκρατείδης δεν προλάβαινε να παραγγέλνει δισκάκια από την εταιρεία στην Αθήνα. Η Ελλαδίσκ   - που τότε ήταν δίπλα από το ταχυδρομείο στην Τσιμισκή -  από την στιγμή που έβαλε τον δίσκο στη βιτρίνα, έγινε ανάρπαστος. Τότε πρωτοπαρουσιάστηκε και το φαινόμενο των ραδιοπειρατών και όλα τα παιδιά που είχαν πειρατικό σταθμό έπαιζαν συνέχεια τον ΤΡΟΠΟ κι έτσι μαθεύτηκε αστραπιαία σ’ όλη την Ελλάδα. Ακολούθησε το ΣΧΟΛΕΙΟ ξανακατεβήκαμε στην Αθήνα, αλλά τώρα ηχογραφούσαμε πια στο studio της Columbia, ήταν καλύτερα και μάλιστα η Ελλαδίσκ μας πλήρωνε πλέον και τα έξοδα μετακίνησής μας. Ηχογραφήσαμε το ΣΧΟΛΕΙΟ, τη ΣΥΓΝΩΜΗ, το GO MAN GO, και το ONE MORE TIME. Τα Κυριακάτικα μουσικά πρωινά, που είχαν αρχίσει να γίνονται σε κινηματογράφους, κυρίως λόγω χώρου, ήταν ανάσες για την νεολαία. Μεγάλες παρέες και γειτονιές ολόκληρες συναγωνιζόντουσαν στο Hally Gally το Twist και το Shake. Η ταινία WEST SIDE STORY είχε επηρεάσει πολύ την ελληνική νεολαία και ο χορός γίνεται της μόδας. Όλα αυτά γινόντουσαν μετά την Εκκλησία από τις 10:30 το πρωί μέχρι έως τις 2:00 το μεσημέρι. Τότε διευθυντής στην Ελλαδίσκ  ήταν ο Νίκος Αντίππας κι είχαμε μάθει ότι αναζητούσε ένα ελληνικό συγκρότημα να τραγουδάει στα ελληνικά και όχι αγγλικά, μάλιστα είχε προτείνει στους FORMINX και σ’ άλλα συγκροτήματα κι όλοι αρνιόντουσαν. Το βρήκε σ΄ εμάς και ήταν πολύ ευτυχής που το βρήκε μέσα στη εταιρεία του. Επειδή το πρώτο συμβόλαιό μας είχε

A.K.: Τη συγνώμη την είχαμε στείλει και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 1964, αλλά η επιτροπή την απέρριψε. (!)

Π.Α.: Τότε ήταν της μόδας να τραγουδάς ελληνικά, αλλά εμείς είχαμε στο μυαλό μας μια καριέρα στο εξωτερικό, ένα όνειρο όχι και τόσο εδραιωμένο μέσα μας. Αυτό που κάναμε, το κάναμε περισσότερο για να περνάμε καλά οι ίδιοι, για να έχουμε τις παρέες μας, γιατί ήταν ο τρόπος ζωής μας, γιατί ήταν της ηλικίας μας…   

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΟΓΚΑΛΙΔΗΣ: Είχα γράψει σε 3 τραγούδια με αγγλικό στίχο, τα: GO MAN GO , ONE MORE TIME και HOPELESS  ENDLESS WAY, γιατί τότε είχαν ένα σύμβουλο στην Ελλαδίσκ, που πίστευε ότι μπορούν να κάνουν καριέρα στο εξωτερικό.

Π.Α.: Καλοκαίρι του 1966 και παίζουμε στην καλοκαιρινή ΧΑΒΑΗ. Μαθαίνουμε ότι στις 2 Οκτωβρίου ο Συνεργάτης Χωρίς Όνομα (ψευδώνυμο του δημοσιογράφου Νίκου Νικολαρέα) , διοργανώνει αυτή τη βραδιά, με χορηγό τη Lido Βαρσάκης, μια εταιρεία που εμπορευόταν ηλεκτρικές συσκευές και θερμάστρες πετρελαίου. Έπαθλο για το πιο δημοφιλές συγκρότημα της βραδιάς ήταν ένα κιλό χρυσάφι! Τότε το κιλό έκανε 33.000 δρχ. Ο διαγωνισμός έγινε στο καλλιμάρμαρο που ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Όταν βγήκαμε έγινε πανζουρλισμός και η ψηφοφορία έγινε από το κοινό με κουπόνια. Μετά την εμφάνισή μας, μας περικύκλωσαν οι δημοσιογράφοι και εμείς 5 επαρχιωτόπουλα  δεν ξέραμε τι μας γινόταν, είμαστε σαν χαμένοι. Θυμάμαι την δημοσιογράφο Έλλη Ευαγγελίδου μεταξύ άλλων, έγραφε στις ΕΙΚΟΝΕΣ ή στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ τότε… Μετά απ’ αυτήν την επιτυχία, μας κάλεσε ο Κίμων Αρέτας που οργάνωνε Κυριακάτικα  μουσικά πρωινά στο κινηματοθέατρο ΤΕΡΨΙΘΕΑ και εμφανιστήκαμε εκεί τέλη Οκτώβρη του 1966. Κατά την διάρκεια της εμφάνισής μας βρέθηκα από τη σκηνή μέσα στον κόσμο και ομολογώ ότι ένιωσα μεγάλο πανικό, λέω: εδώ είναι το τέλος, χάνομαι… κι εκεί που είχα αισθανθεί να έρχεται το τέλος ο Αρέτας με τράβηξε ξανά πάνω στη σκηνή. Η αμοιβή μας; Δεν θυμάμαι, πάντως μας πλήρωσαν τα εισιτήρια. Σ’ εκείνη τη συναυλία συνέβησαν τα εξής ευτράπελα: Μια κοπέλα έβγαλε τη μπλούζα της για να υπογράψει ο Κούλης Καλογιαννίδης στο στήθος της και άλλη μια κοπέλα μου πήρε τη γραβάτα και μετά έβαλε αγγελία σε εφημερίδα ότι πουλάει τη γραβάτα μου έναντι ενός καλού ποσού. Μια άλλη εμφάνισή μας ήταν στο θέατρο ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ, στην περιοχή της Παλιάς Βουλής, όπου είχε γίνει το σώσε. Θυμάμαι, ήταν τέτοια η ένταση που ο Δημήτρης Λαζαρίδης ο ντράμερ μας έσπασε τα τύμπανα. Στις εμφανίσεις μας δεν τραγουδούσαμε μόνο τα δικά μας τραγούδια αλλά και τραγούδια των Beatles, Animals, Doors, Troggs, Kinks και πολλών άλλων. Όταν ερχόμαστε στην Αθήνα μέναμε στο ξενοδοχείο Stanley στην πλατεία Μεταξουργείου, είμαστε από τους καλούς πελάτες του, τότε ήταν καινούριο και μας έκανε μεγάλη εντύπωση.