| Άλλαξες |
| δεν είσαι πια
τέλος και αρχή |
| δεν είσαι πια το
πάθος και η ενοχή |
| δεν είσαι πια
αυτή η φωτιά |
| που ζητάει να με
κάψει |
|
| Άλλαξες |
| κι όλα μοιάζουν
μ' όνειρο θαμπό |
| κι εγώ που ακόμα
σ' αγαπώ |
| όσο καιρό θα σ'
αγαπώ |
| θα 'μαι μια πόρτα
ανοιχτή |
| που θα χτυπάει
στον αγέρα |
|
| Και τις νυχτιές
σαν φυσάει βοριάς |
| ποιας
παρηγοριάς φως μπορώ να ξαναδώ |
| τώρα που δεν
είσαι όπως παλιά... |
|
| Και στη ζωή
φυσάει βοριάς... |
