|
Μικρές μικρές βροχοσταγόνες |
|
σ'ένα σκοπό που τυραννά |
| κι
ώρες νεκρές, στιγμές αιώνες |
| να
ισορροπώ στο πουθενά |
|
| Κι η
φθινοπωριά μέσα μου κι έξω |
|
νοτιάς φυσάει ανιαρός |
| ναι
το ξέρω είχα πει θ' αντέξω |
| μα
δεν βοηθάει κι ο καιρός |
|
|
Κάποια ποτά είναι μια λύση |
|
κοιμάται η μνήμη προσωρινά |
| αλλά
μετά σαν θα ξυπνήσει |
| σαν
ένα αγρίμι θα 'ρθει ξανά |
|
| Κι η
φθινοπωριά μέσα μου κι έξω |
| κι
ένας αέρας ανιαρός |
| ναι
το ξέρω είχα πει θ' αντέξω |
| μα
δεν βοηθάει κι ο καιρός |
